Dag 32 - weer een dag op de zolder...

Wanneer ik vandaag op zolder kom is het al niet meer zo weemakend erg als twee dagen geleden. Toch, ook vandaag weet ik niet hoe ik verder moet. Dat komt door die zwarte bakken. Ik dacht dat het handig zou zijn om twee fijn-grote bakken te kopen voor onze foto's. Eén voor man, één voor mij.

Oke, alle foto's kunnen er in, maar waar laat je ze? Ze zijn gigantisch! Ik dreig te blokkeren.

Wat ik nu doe op zo'n blokkademoment, en dat is best een tip, is zitten en rustig rondkijken.
Raakte ik vroeger nog in paniek, nu neem ik een pauze en bekijk kalmpjes de mogelijkheden
om me heen.

Al zittend kom ik tot de conclusie dat ze achter het verre schot kunnen. Niet echt voor het
grijpen, maar ja, in dit digitale tijdperk zit men niet vaak meer met de neus in de oude foto-
dozen. Ik in ieder geval niet. En wanneer ergens tijdens dit 365-dagen-project de ruimtes
achter de schotten aan de beurt zijn, reorganiseer ik ze gewoon naar een plekje dichterbij.

Na deze enorme barrière geslecht te hebben, stuit ik op stapels en stapels stofjes die ik in een kwartiertje tot keurige stapeltjes vouw.
En kijk nou wat de stofjes hebben blootgelegd? Een kastje - het kastje waar mijn schoonouders 50 jaar geleden hun zilveren bestek in bewaarden.

Wordt vervolgd!